Ima mnogo vrsta priloga i njihov zadatak je da objasne kako, na koji način, gde, kada ili u kojoj meri se nešto radi. Ovde ćemo ih navesti samo nekoliko:

• Prilozi za učestalost - always, sometimes, never...
• Prilozi za način - carefully, slowly, happily...
• Prilozi za mesto i vreme – here, yesterday, then...
• Prilozi za stepen – very, extremely, rather...
• Prilozi za količinu - a few, a lot, much...

Kada je reč o mestu priloga u rečenici, pravilo je da se oni stavljaju posle glagola, kao što vidimo u primeru:

             /He speaks clearly./

po formuli               subjekat + glagol + prilog

Kada u rečenici postoji i objekat, prilog se uvek postavlja posle glagola i objekta po formuli:

subjekat + glagol + objekat + prilog

U rečenici

/I read the book quickly./

  vidimo primer tačne upotrebe priloga posle objekta, dok u narednoj rečenici

/I read quickly the book./

vidimo primer gramatički neispravne upotrebe priloga, između glagola i objekta.

Prilozi za učestalost

Priloge za učestalost koristimo kada želimo da kažemo koliko se često nešto događa. Oni se najčešće koriste uz glagolsko vreme Present Simple zato što ukazuju na ponavljanje i na rutinski izvođene aktivnosti.

Iz sledeće tabele može se videti koji prilog se zapravo koristi za koji oblik učestalosti. Odnosno, prilozi su poređani od always, za najučestalije ponavljanje, do never, koji predstavlja najmanje učestalu radnju.

U primeni ih možemo videti u sledećim rečenicama:

• She always goes dancing.
• They usually have fun.
• They often go out for dinner.
•  I sometimes go to the cinema.
• I rarely see them nowadays.
• I never go to cinema. I don't like it.

1. Kao što smo mogli da primetimo iz primera, prilozi za učestalost se u rečenici uvek postavljaju pre glavnog glagola. Tako da poziciju priloga možemo odrediti po formuli:

Subjekat + prilog + glavni glagol

To možemo videti i u još jednom primeru:

/I always remember to do my homework./

2. Međutim, kada isti prilog stoji uz glagol "to be" onda on mora ići posle glagola po principu:

Subjekat + to be + prilog

/They are never at home./

Ovde je prilog "never" upotrebljen tek nakon glagola "to be", i treba zapamtiti da je jedino uz glagol "to be" pravilo obrnuto, odnosno jedino se u tom slučaju prilog postavlja posle glagola.

3. Kada koristimo pomoćne i modalne glagole (have, be, will, must, might, could, would, can...), prilog se postavlja između pomoćnog ili modalnog glagola i glavnog glagola:

Subjekat + pomoćni/modalni glagol + prilog + glavni glagol

/She could always run very fast./

je primer gde upravo vidimo prilog koji stoji između modalnog glagola "could" i glavnog glagola.

 4. Neke priloge za učestalost možemo upotrebljavati i na samom početku ili kraju rečenice, kao što su usually, normally, often, frequently, sometimes, occasionally, ali ima nekih priloga za učestalost koji nikako ne smeju biti na početku rečenice, a to su always, seldom, rarely, hardly, ever, never. 

/Occasionally, I like to eat Thai food./

/We see them rarely./

Ali nikako:

      /I drink coffee never./

Kada su u pitanju hardly ever i never, pravilo je da se oni nikad ne koriste sa glagolima u negativu. Za razliku od srpskog jezika, engleski jezik ne upotrebljava duplu negaciju, pa je tako i nemoguće upotrebiti not i never ili hardly ever u istoj rečenici. A to vidimo i u primerima:

     /She hardly ever comes to my parties./

    /They never say 'thank you'./

A ne:

    /We don't never play together./